ตัวกรองผลการค้นหา
เสี้ยนหนาม
หมายถึงน. ข้าศึกศัตรูที่ก่อความเดือดร้อนให้.
เสี้ยม
หมายถึงก. ทำให้แหลม เช่น เสี้ยมไม้; โดยปริยายหมายความว่า ยุแหย่ให้เขาแตกกันหรือทะเลาะกัน. ว. มีลักษณะค่อนข้างแหลม ในคำว่า หน้าเสี้ยม คางเสี้ยม.
ฝาเสี้ยว
หมายถึงน. แผงฝาที่ประกอบขึ้นเพื่อใช้ปิดด้านสกัดของเรือนพะไลโดยเฉพาะ.
แกว่งเท้าหาเสี้ยน
หมายถึง(สำ) ก. รนหาเรื่องเดือดร้อน.
ส้มเสี้ยว
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Bauhinia malabarica Roxb. ในวงศ์ Leguminosae ใบมีรสเปรี้ยว ใช้ทำยาได้.
สี้
หมายถึงน. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดำ, ชี่ ก็เรียก.
เสี้ยน
หมายถึงน. เนื้อไม้ที่แตกเป็นเส้นเล็ก ๆ ปลายแหลมอย่างหนาม, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น หน่อไม้แก่มีเนื้อเป็นเสี้ยน; ข้าศึก เช่น สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน. (นิ. นรินทร์), เหือดเสี้ยนศึกสยาม สิ้นนาฯ. (ตะเลงพ่าย).
เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน
หมายถึง(สำ) ก. ยุยงให้โกรธ เกลียด หรือวิวาทกัน.
หน้าเสี้ยว
หมายถึงน. หน้าด้านข้าง (เห็นตา ๒ ข้างและหูข้างเดียว).
สะพานเสี้ยว
หมายถึงน. สะพานที่สร้างให้ปลายโค้งเลี้ยวไปทางขวาหรือซ้าย.
สิวเสี้ยน
หมายถึงน. สิวเม็ดเล็ก ๆ หัวสิวมักขาว เมื่อบีบหัวสิวจะเคลื่อนออกมาลักษณะเหมือนเสี้ยน มีมากบริเวณจมูก.
เสี้ยนแผ่นดิน,เสี้ยนหนามแผ่นดิน
หมายถึงน. ข้าศึก, ผู้ที่คิดคดทรยศต่อแผ่นดิน.