ตัวกรองผลการค้นหา
วงแหวน
หมายถึง[-แหฺวน] น. โลหะหรือแผ่นหนังเป็นต้นที่ทำเป็นรูปแหวนสำหรับรองอย่างที่หัวสลักเกลียวหรือที่เพลา เพื่อกันสึกหรอหรือเพื่อให้กระชับแน่น, มักเรียกว่า แหวน, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ถนนวงแหวน พื้นที่วงแหวน.
ศิษย์หัวแก้วหัวแหวน
หมายถึงน. ศิษย์ที่ครูบาอาจารย์รักใคร่เอ็นดูมาก.
สาแหรก
หมายถึง[-แหฺรก] น. เครื่องใส่ของสำหรับหิ้วหรือหาบเป็นต้น ปรกติทำด้วยหวาย มี ๔ สาย ตอนบนทำเป็นหูสำหรับหิ้วหรือสอดไม้คาน ตอนล่างขัดกันเป็นสี่เหลี่ยมสำหรับวางกระจาดเป็นต้น. (เทียบ ข. สงฺแรก).
เสียงแหบ
หมายถึงน. เสียงที่แห้งไม่แจ่มใส; ชื่อของกลุ่มเสียงที่บีบให้สูงเป็นพิเศษของเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่า โดยเฉพาะปี่ใน.
หงองแหงง
หมายถึง[หฺงองแหฺงง] ก. ระหองระแหง, ไม่ลงรอยกัน.
หน็องแหน็ง
หมายถึงว. กะหน็องกะแหน็ง.
มุมแหลม
หมายถึงน. มุมที่มีขนาดอยู่ระหว่าง ๐ องศา กับ ๙๐ องศา.
ยิ้มแหย
หมายถึง[-แหฺย] ก. ยิ้มอย่างเก้ออาย.
ยุแหย่
หมายถึงก. ยุให้เขาแตกกัน เช่น ยุแหย่ให้เขาแตกสามัคคี.
ลูกหัวแก้วหัวแหวน
หมายถึงน. ลูกที่พ่อแม่โปรดปรานมากที่สุด.
ลูกแห
หมายถึงน. สายโซ่ตะกั่วเล็ก ๆ ที่ร้อยปากแหสำหรับถ่วง.
หน้าแหง
หมายถึง[-แหฺง] น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา.