ตัวกรองผลการค้นหา
หน็องแหน็ง
หมายถึงว. กะหน็องกะแหน็ง.
แหนง
หมายถึง[แหฺนง] (โบ) ก. หมาง, ระแวง, เช่น แหนงกัน คือ หมางใจกัน แหนงความ คือ ระแวงความ.
แหนงใจ
หมายถึงก. หมางใจ, ระแวงแคลงใจ.
แหนม
หมายถึง[แหฺนม] น. อาหารอย่างหนึ่ง ทำด้วยหมู หมักให้เปรี้ยว.
พระแสงกัสสะ
หมายถึงแหนบถอนหนวด
กินแหนง
หมายถึงก. สงสัย, ระแวง, ไม่แน่ใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ แคลงใจ เป็น กินแหนงแคลงใจ.
ฐานันดร
หมายถึงตำแหน่ง,ลำดับแห่งยศบรรดาศักดิ์, ฐานะหนึ่งแห่งพลเมือง
สะระแหน่
หมายถึง[-แหฺน่] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Mentha cordifolia Opiz ในวงศ์ Labiatae ใบมีกลิ่นฉุน กินได้.
หน่ายแหนง
หมายถึง[หฺน่ายแหฺนง] ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, แหนงหน่าย ก็ว่า.
หวงแหน
หมายถึง[-แหนฺ] ก. หวงมาก เช่น หนังสือเล่มนี้หายาก เจ้าของหวงแหนเหลือเกิน.
แหน
หมายถึง[แหนฺ] ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน.
หมายถึง[แหนฺ] (ถิ่น-อีสาน) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์ Combretaceae เช่น แหนนา (T. glaucifolia Craib).