ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา โปร่ง, โปร่งฟ้า, ก๊อซ, ปล่ง, โว่ง, เสลา, แจ่มใส
โปร่ง
หมายถึง[โปฺร่ง] ว. มีลักษณะว่างหรือเปิดเป็นช่อง, ไม่ทึบ, เช่น ใต้ถุนโปร่ง ที่โปร่ง ป่าโปร่ง; แจ่มใสไม่อึดอัด เช่น สมองโปร่ง.
ปรุโปร่ง
หมายถึงว. โล่งตลอด.
ปลอดโปร่ง
หมายถึงว. ผ่องใสปราศจากความขุ่นมัว.
ป่าโปร่ง
หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นไม่หนาแน่นนัก.
โปร่งเปร่ง
หมายถึง[-เปฺร่ง] ก. โหรงเหรง, ไม่เต็มที่.
โปร่งแสง
หมายถึงว. มีสมบัติที่แสงผ่านได้. (อ. translucent).
ลายเฉลวโปร่ง
หมายถึงน. ชื่อลายจักสานลายหนึ่ง ใช้ในการสานสิ่งของหลายอย่าง เช่น สานชะลอม สานกระเช้าตาดอกพิกุล มักสานด้วยไม้ไผ่ จะสานด้วยตอกปื้นหรือตอกตะแคงก็ได้ มีลักษณะเป็นตาหกเหลี่ยม, ลายเฉลว ๖ มุม ก็เรียก.
โปร่งฟ้า
หมายถึง[โปฺร่ง-] น. ชื่อไม้เถามีรากสะสมอาหารชนิด Asparagus setaceus (Kunth) Jessop ในวงศ์ Asparagaceae กิ่งเป็นเส้นเล็กละเอียดโปร่ง ออกเป็นแผงคล้ายใบ ใบเป็นเกล็ดเล็กสีน้ำตาลอ่อน ปลูกเป็นไม้ประดับ.
โปร่งใส
หมายถึงว. มีสมบัติที่แสงผ่านได้และมองเห็นได้ตลอด. (อ. transparent).
ทะลุปรุโปร่ง
หมายถึงว. อาการที่เห็นหรือเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งโดยตลอด.