ตัวกรองผลการค้นหา
สะพานไฟ
หมายถึงน. อุปกรณ์ไฟฟ้าคล้ายสวิตช์ สำหรับตัดกระแสไฟฟ้าจากวงจร, (ปาก) สวิตช์ขนาดใหญ่.
สายไฟฟ้า
หมายถึงน. เส้นโลหะตัวนำไฟฟ้า ใช้เพื่อให้กระแสไฟฟ้าผ่านอาจมีฉนวนหุ้มหรือไม่มีก็ได้, ถ้าไม่มีฉนวนหุ้มเรียก สายเปลือย.
แม่เตาไฟ
หมายถึงน. ไม้สี่เหลี่ยมที่เป็นกรอบกรุดินสำหรับวางก้อนเส้า เกียง หรือเตาวง.
ละบองไฟ
หมายถึงน. เม็ดตุ่มเกิดแก่หญิงกำลังอยู่ไฟ, ผดไฟ.
หม้อไฟ
หมายถึงน. ภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ รูปทรงคล้ายชาม ก้นหม้อมีเชิง ตรงกลางมีกระบอกสูงขึ้นมาจากใต้ก้นหม้อสำหรับใส่ถ่านติดไฟ ปากหม้อมีฝาปิด ใช้สำหรับใส่เกาเหลา แกงจืด เป็นต้น, หม้อหยวนโล้ ก็เรียก.
หัวฟืนหัวไฟ
หมายถึงน. หัวคํ่า เช่น มาแต่หัวฟืนหัวไฟ. (ถิ่น-อีสาน) ว. หัวปี ในคำว่า ลูกหัวฟืนหัวไฟ.
ออกไฟ
หมายถึงก. เลิกอยู่ไฟ.
พระแว่นสูรยกานต์
หมายถึงแว่นรวมแสงอาทิตย์ สำหรับจุดไฟ
เน่าไฟ
หมายถึงว. อาการที่ของเสียเพราะต้มไม่ถูกวิธี เช่น ต้มข้าวต้มมัดไม่สุก.
บั้งไฟ
หมายถึงน. บ้องไฟ.
ปิดควันไฟไม่มิด
หมายถึง(สำ) ก. ปิดเรื่องที่อื้อฉาวไปทั่วแล้วไม่สำเร็จ.
ปูนไฟ
หมายถึงน. ปูนที่ได้จากการเผาหินปูนหรือเปลือกหอยจนสลายตัว, ปูนดิบ ก็เรียก.