ค้นเจอ 9 รายการ

กระสับกระส่าย

หมายถึงว. เร่าร้อนใจทนนิ่งเป็นปรกติไม่ได้, กระวนกระวาย, ทุรนทุราย.

ฝีกาฬ

หมายถึงน. ฝีพิษร้ายที่ทำให้ปวดร้อน กระสับกระส่าย มีสีดำ เป็นแล้วมักตาย.

ทุรนทุราย

หมายถึงก. กระวนกระวาย, กระสับกระส่าย, ดิ้นรนจะให้พ้นจากทรมาน.

จาบัล

หมายถึง[-บัน] (แบบ) ก. หวั่นไหว, กระสับกระส่าย เช่น ดาลดับรงับจิตรจาบัลย์ เทียรทิพยสุคันธ ธรศมาโสรจโทรมสกนธ์. (ดุษฎีสังเวย); กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. (ส. จาปลฺย ว่า ความหวั่นไหว).

กระวายกระวน

หมายถึงก. กระวนกระวาย, ดิ้นรน, เร่าร้อน, กระสับกระส่าย, เช่น เมื่อเราอยู่ที่นี้จะต้องกระวายกระวนด้วยเหลือบยุงริ้นร่าน. (ม. ร่ายยาว สักบรรพ).

กระส่าย,-กระส่าย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระสับ เป็น กระสับกระส่าย.

จาบัลย์

หมายถึง[-บัน] (แบบ) ก. หวั่นไหว, กระสับกระส่าย เช่น ดาลดับรงับจิตรจาบัลย์ เทียรทิพยสุคันธ ธรศมาโสรจโทรมสกนธ์. (ดุษฎีสังเวย); กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. (ส. จาปลฺย ว่า ความหวั่นไหว).

แดดิ้น

หมายถึงก. ใจกระสับกระส่าย, ใจทุรนทุราย.

ปริทัยหัคคี

หมายถึง[ปะริไทหักคี] น. ไฟธาตุที่ทำกายให้กระสับกระส่าย. (ป. ปริฑยฺหคฺคิ).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ