กันดาร
หมายถึง[-ดาน] ว. อัตคัด, ฝืดเคือง, เช่น กันดารข้าว กันดารน้ำ, ลำบาก, แห้งแล้ง, คำนี้มักใช้แก่เวลา ท้องที่ หรือถิ่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น คราวกันดาร ทางกันดาร ที่กันดาร. น. ป่าดง, ทางลำบาก. (ป. กนฺตาร).
หรือคุณกำลังค้นหา กันไกร,กันไตร, กันดาล, สันดาป, ฟันดาบ, ร, กรรไกร, กัมมาร, บันดาล, สันดาน, สันถาร, สายเลือด