ค้นเจอ 13 รายการ

ข่มเหง

หมายถึง[-เหง] ก. ใช้กำลังรังแกแกล้งทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่น.

คุมเหง

หมายถึง(ปาก) ก. ข่มเหง, รังแก, ใช้กำลังหรืออำนาจทำให้เดือดร้อน, กุมเหง ก็ว่า.

ปสัยห,ปสัยห-,ปสัยหะ

หมายถึง[ปะไสหะ] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ป.).

กุมเหง

หมายถึง(ปาก) ก. ข่มเหง, รังแก, ใช้กำลังหรืออำนาจทำให้เดือดร้อน, คุมเหง ก็ว่า.

คะเนงร้าย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ ข่มเหง เป็น ข่มเหงคะเนงร้าย.

ประสัยห,ประสัยห-,ประสัยห์

หมายถึง[ปฺระไสหะ-, ปฺระไส] (แบบ) ก. ข่มขี่, ข่มเหง. (ส. ปฺรสหฺย; ป. ปสยฺห).

เหง

หมายถึง[เหงฺ] ก. ข่ม, มักใช้เข้าคู่กับคำ ข่ม เป็น ข่มเหง.

กดขี่

หมายถึงก. ข่มให้อยู่ในอำนาจตน, ใช้บังคับเอา, ทำอำนาจเอา, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ข่มเหง เป็น กดขี่ข่มเหง.

ย่ำยี

หมายถึงก. เบียดเบียน เช่น ย่ำยีศาสนา, บีบคั้น, ข่มเหง, เช่น ย่ำยีจิตใจ, บดขยี้ เช่น ยกกองทัพไปย่ำยีประเทศอื่น.

รามา

หมายถึง(ปาก) ก. ข่มเหง, รบกวน, เช่น พอเมาเหล้าก็ชอบรามาชาวบ้าน.

ปสัยหาการ

หมายถึงน. การข่มเหง. (ป.).

ประสัยหาการ

หมายถึง[ปฺระไสหากาน] น. การข่มเหง.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ