ค้นเจอ 29 รายการ

คุก

หมายถึงน. ที่ขังนักโทษ, เรือนจำ.

คอก

หมายถึงน. ที่ล้อมขังสัตว์บางชนิด เช่น วัว ควาย ม้า หมู, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น คอกพยาน; (ถิ่น-พายัพ) คุก, เรือนจำ. ว. ลักษณะของแขนที่พิการเหยียดตรงไม่ได้ เรียกว่า แขนคอก.

ตรุ

หมายถึง[ตฺรุ] น. ที่ขังคน, ตะราง, เรือนจำนักโทษ, คุก.

คุกคาม

หมายถึงก. แสดงอำนาจด้วยกิริยาหรือวาจาให้หวาดกลัว, ทำให้หวาดกลัว เช่น ภัยคุกคาม, ในบทกลอนใช้ว่า คุก ก็มี เช่น ไป่ขู่ไป่คุก ไป่รุกรุมตี. (สมุทรโฆษ).

จำคุก

หมายถึง(กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่ง ที่ให้เอาตัวผู้ต้องโทษไปคุมขังไว้ในเรือนจำ.

ตลาดหน้าคุก

หมายถึง(สำ) ว. แพง. น. ตลาดที่ถือโอกาสขายโก่งราคาแพงกว่าปรกติและผู้ซื้อจำเป็นต้องซื้อ.

ขี้คุก

หมายถึงว. เคยต้องโทษจำคุกมาแล้ว.

นักโทษ

หมายถึงน. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจำคุก.

หมายจำคุก

หมายถึง(กฎ) น. หมายอาญาที่ศาลสั่งให้จำคุกผู้ต้องคำพิพากษาให้จำคุกหรือประหารชีวิต.

กระตราก

หมายถึงก. ล่ามโซ่, ทุกข์ทรมานในคุก. (ปาเลกัว).

คุมขัง

หมายถึง(กฎ) ก. คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก.

เสี่ยง

หมายถึงก. มีโอกาสจะได้รับทุกข์หรืออันตรายเป็นต้น เช่น พูดอย่างนี้เสี่ยงคุกเสี่ยงตะราง.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ