ผลการค้นหา

ตลุก* *ตลุก *ตลุก*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 337 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา พลุก, ปล้ำ,ปล้ำปลุก, ปลุก, คลุก, ตาโต, กะหลุกกะหลิก, ขุก,ขุก,ขุก ๆ, ตาลุก

ตลุก

หมายถึง[ตะหฺลุก] (ถิ่น) น. ปลักควาย, แอ่งน้ำตามลำห้วยที่ขาดเป็นช่วง ๆ ในหน้าแล้ง. (ข. ถฺลุก).
 พจนานุกรมไทย

ลุก

หมายถึงก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. (จารึกสยาม); ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก.
 พจนานุกรมไทย

ผุดผาย,ผุดผ้าย

หมายถึงก. ลุกไป.
 พจนานุกรมไทย

ต

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
 พจนานุกรมไทย

อันต,อันต-,อันต-

หมายถึง[อันตะ-] น. เขต, แดน; ปลายทาง, ที่จบ, อวสาน, ที่สุด; ความตาย, ความเสื่อมสิ้น. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

สิต,สิต-

หมายถึง[-ตะ-] ว. ขาว. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

วีต,วีต-

หมายถึง[วีตะ-] ว. ไปแล้ว, หมดแล้ว, ปราศจาก, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น เช่น วีตราคะ ว่า หมดราคะ วีตโลภะ ว่า หมดความโลภ. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

มิต,มิต-

หมายถึง[-ตะ-] ว. พอประมาณ, น้อย. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

คต,-คต

หมายถึง[-คะตะ, -คด] ก. ถึงแล้ว, ไปแล้ว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น ตถาคต สุคต สวรรคต ทิวงคต. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

สีต,สีต-

หมายถึง[-ตะ-] ว. เย็น, หนาว. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

ตจ,ตจ-

หมายถึง[ตะจะ-] น. หนัง, เปลือกไม้. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

ตติย,ตติย-

หมายถึง[ตะติยะ-] ว. ที่ ๓, คำรบ ๓, มักใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น ตติยวาร. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด