ตัวกรองผลการค้นหา
บุญ,บุญ-
หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
ส่วนบุญ
หมายถึงน. ส่วนที่เป็นบุญกุศล เช่น แผ่ส่วนบุญ เปรตขอส่วนบุญ.
บุญมาวาสนาส่ง
หมายถึง(สำ) เมื่อมีบุญ อำนาจวาสนาก็มาเอง, บุญมาวาสนาช่วย ก็ว่า.
ใบบุญ
หมายถึงน. ร่มบุญ, ส่วนบุญที่ปกป้องคุ้มครองอยู่.
ปัตติ
หมายถึง(แบบ) น. ส่วนบุญ. (ป.).
ปัตติทาน
หมายถึงน. การให้ส่วนบุญ. (ป.).
บุญทำกรรมแต่ง
หมายถึง(สำ) บุญหรือบาปที่ทำไว้ในชาติก่อนเป็นเหตุทำให้รูปร่างหน้าตาหรือชีวิตของคนเราในชาตินี้สวยงาม ดี ชั่ว เป็นต้น.
บุญญาธิการ
หมายถึงน. บุญที่ได้กระทำไว้มากยิ่ง.
เจ้าบุญนายคุณ
หมายถึงน. ผู้มีบุญคุณ.
เจ้าพระเดชนายพระคุณ
หมายถึงน. ผู้มีบุญคุณมาก.
เนื้อนาบุญ
หมายถึงน. แหล่งที่ควรแก่การทำบุญ เช่น พระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญ.
บุญญาธิสมภาร
หมายถึงน. บุญที่ได้สั่งสมไว้มากยิ่ง.