ผลการค้นหา

บ้องหู

หมายถึงน. ช่องหู, รูหู, เช่น ขี้หูเต็มบ้องหู.

บ้อง

หมายถึงน. ปล้องไม้จำพวกไม้ไผ่ที่ขังข้อ; สิ่งที่เป็นช่องคล้ายกระบอก เช่น ช่องสำหรับสวมด้ามขวานหรือสิ่วเป็นต้น, ลักษณนามเรียกการสูบกัญชาหมดครั้งหนึ่งว่า บ้องหนึ่ง.

บ้องกัญชา

หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อสำหรับสูบกัญชา.

บ้องตัน

หมายถึงน. เนื้อสันที่อยู่ภายในโคนหางของจระเข้เป็นต้น.

บ้องตะลา

หมายถึงน. งูชนิดหนึ่ง, ตะยองสะลา ก็ว่า. (พจน. ๒๔๙๓).

บ้องยาแดง

หมายถึงน. ปล้องไม้ไผ่ชนิดขังข้อ สำหรับสูบยาแดง.

บ้องตื้น

หมายถึงว. มีความคิดอย่างโง่ ๆ.

บ้องแบ๊ว

หมายถึงว. มีหน้าตาพิลึก.

บ้องไฟ

หมายถึงน. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งมีหางยาวอย่างกรวดดอกไม้ไฟ แต่มีขนาดใหญ่มาก, บั้งไฟ ก็ว่า.