ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปสุต, ปณิธาน, ปณิธิ, ปริจาริกา, ปสาสน์, ปหาร, สบ, ปริชน, ปริณาม, ปริณายก, ปสาท, ปสาน
ปะขาว
หมายถึงน. ชายผู้จำศีลนุ่งห่มผ้าขาว, ลักษณนามว่า คน; (โบ) ตำแหน่งข้าราชการชั้นขุนหมื่นพวกหนึ่ง, คู่กับ ประแดง.
ปะติดปะต่อ
หมายถึงก. เอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มาติดมาต่อกัน.
ปะเตะ
หมายถึงก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.
ปะทุ
หมายถึงก. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงเบ่งดัน เช่น ภูเขาไฟปะทุ ถ่านปะทุ; โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เพ่งจนตาจะปะทุ.
ปะทุน
หมายถึงดู กะทุน.
ปะหัง
หมายถึงน. เครื่องใช้ทำด้วยไม้ไผ่ผ่าซีกขัดเป็นวงสำหรับใส่หญ้าให้วัวควายกิน.
ปะงาบ,ปะงาบ ๆ
หมายถึงว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), งาบ ๆ พะงาบ หรือ พะงาบ ๆ ก็ว่า.
ปะทะ
หมายถึงก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.
ปะราลี
หมายถึงน. บราลี.
ปะไร
หมายถึงตัดจากคำว่า เป็นไร. (ดูที่ เป็นไร ในคำ เป็น).
ปะว่า
หมายถึงสัน. ถ้าว่าเจอ.
ปะเสหรันอากง
หมายถึง[-หฺรันอากง] น. วังลูกหลวง. (ช.).