ผลการค้นหา

ปากเสียง* *ปากเสียง *ปากเสียง*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 2,343 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ลากเสียง, หางเสียง, จาน, สำเนียง, เปล่ง, แผ่นเสียง, ออกเสียง, ร, หยั่งเสียง, จานเสียง

ปากเสียง

หมายถึงก. โต้เถียง, ทะเลาะ, ในคำว่า เป็นปากเสียง มีปากเสียง. น. ผู้พูดหรือโต้เถียงแทน เช่น ผู้แทนราษฎรเป็นปากเสียงของประชาชน.
 พจนานุกรมไทย

เป็นปากเป็นเสียงกัน

หมายถึงก. ทะเลาะกัน.
 พจนานุกรมไทย

กระบอกเสียง

หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นปากเป็นเสียงแทน.
 พจนานุกรมไทย

จุ๊บ

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงดูดปาก. ก. (ปาก) จูบ, ดูด.
 พจนานุกรมไทย

แหกปาก

หมายถึง(ปาก) ก. ตะเบ็งเสียง.
 พจนานุกรมไทย

เป่าปาก

หมายถึงก. เอานิ้วมือใส่ปากแล้วเป่าให้เกิดเสียง; หายใจทางปากเพราะเหนื่อยมาก.
 พจนานุกรมไทย

รักษายี่ห้อ

หมายถึง(ปาก) ก. ระวังไม่ให้เสียชื่อเสียง.
 พจนานุกรมไทย

ปาก

หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย; ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห; ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก; กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก; ใช้เป็นลักษณนามของสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน ๒ ปาก พยาน ๓ ปาก. ก. พูด เช่น ดีแต่ปาก.
 พจนานุกรมไทย

ซี้ด

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงสูดปากเช่นกินอาหารเผ็ดเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

ทะเลาะ

หมายถึงก. ทุ่มเถียงกันด้วยความโกรธ, โต้เถียงกัน, เป็นปากเป็นเสียงกัน.
 พจนานุกรมไทย

จุปาก

หมายถึงก. ทำเสียงด้วยปากดังจุ ๆ.
 พจนานุกรมไทย

แฟ่

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงจุดไม้ขีดไฟติด; (ปาก) มาก ในคำว่า หรูแฟ่.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด