ผลการค้นหา

พรรณ* *พรรณ *พรรณ*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 73 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา วรรษ, วัณณะ, ว่ายฟ้า, ศฤงคารรส, สดับ, สู, เสียรอย, อาสัญ, พารณ,พารณะ, หะแห้น, เลอภพ

พรรณ

หมายถึง[พัน] น. สีของผิว; ชนิด เช่น พรรณพืช พรรณไม้ พรรณสัตว์. (ส. วรฺณ; ป. วณฺณ).
 พจนานุกรมไทย

รำไพ

หมายถึงว. งามผุดผ่อง เช่น รำไพพรรณ.
 พจนานุกรมไทย

ป่าเบญจพรรณ

หมายถึงน. ป่าที่มีไม้หลายพรรณคละกัน.
 พจนานุกรมไทย

เถาวัลย์

หมายถึงน. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).
 พจนานุกรมไทย

เชี่ยม

หมายถึงน. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
 พจนานุกรมไทย

ชรากากี

หมายถึง[ชะ-] น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (โอสถพระนารายณ์).
 พจนานุกรมไทย

กำกูน

หมายถึงน. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เช่น คูนกำกูนกำยาน. (ลอ), กำคูน ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

พืช

หมายถึงน. เมล็ดพันธุ์ไม้, สิ่งที่จะเป็นพันธุ์ต่อไป, พืชพันธุ์ ก็ใช้. (ป. พีช; ส. วีช); พรรณไม้ที่งอกอยู่ตามที่ต่าง ๆ, พืชพรรณ ก็ใช้.
 พจนานุกรมไทย

ดอกถวายพระ

หมายถึงน. ดอกไม้ตัวผู้ของพรรณไม้เลื้อย เช่น ฟักทอง บวบ, กระชอมดอก ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

ทรมุก

หมายถึง[ทอระ-] น. กรักขี เช่น ทรมุกพรรณดวงจาวก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน).
 พจนานุกรมไทย

กระชอมดอก

หมายถึงน. ดอกไม้เพศผู้ของพรรณไม้เลื้อย เช่น ฟักทอง บวบ ซึ่งเรียกกันว่า ดอกถวายพระ.
 พจนานุกรมไทย

ไม้ดัด

หมายถึงน. พรรณไม้ใหญ่ นิยมปลูกในกระถางและดัดกิ่งให้เป็นรูปต่าง ๆ ตามที่ต้องการ.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด