ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ฟะฟัด, รด, ดาด, หวด, วิ่น, สมณสาสน์, สมพาส, สัญชาติ, สาด, สินทูระ
ฟาด
หมายถึงก. หวด, เหวี่ยง, เช่น ฟาดด้วยไม้เรียว ฟาดผ้า จระเข้ฟาดหาง; (ปาก) กินอย่างเต็มที่ เช่น ฟาดข้าวเสีย ๓ ชาม.
ฟะฟัด
หมายถึง[กลอน] ก. ฟัด, ฟาด.
หวด
หมายถึงก. ฟาด, ตีแรง ๆ, โบย.
ฟาดหัวฟาดหาง
หมายถึงก. อาละวาด.
ปะเตะ
หมายถึงก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.
ห้ำหั่น
หมายถึงก. เข้าฟาดฟันให้แหลกไป.
เดียง
หมายถึง(โบ) ก. ตีลง, ทุบลง, ฟาดลง.
ฟาง
หมายถึงน. ต้นข้าวที่เกี่ยว นวด หรือฟาดเอาเมล็ดออกแล้ว.
เง้
หมายถึงก. เงื้อไม้ มีดเป็นต้น จนสุดกำลังแขนแล้วฟาดลงเต็มแรง.
ฟัน
หมายถึงก. เอาของมีคมเช่นดาบฟาดลงไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาสันมือฟันอิฐ.
วิสัญญี
หมายถึงว. หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ, เช่น นางก็ถึงวิสัญญีสลบลงตรงหน้าฉานปานประหนึ่งว่าพุ่มฉัตรทองอันต้องสายอัสนีฟาด (ม. ร่ายยาว มัทรี). (ป.).
แว้ง
หมายถึงก. อาการที่เอี้ยวหัวหรืออวัยวะบางส่วนโดยเร็วเพื่อกัดหรือทำร้ายเป็นต้น เช่น ควายแว้งขวิด จระเข้แว้งหางฟาดเรือล่ม, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เตือนดี ๆ มาแว้งเอาได้.