ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา มนู, มนุ, มานพ, มนต์,มนตร์, มโน, มนท,มนท-,มนท์, มโนศิลา, มน, กระมล, มน-, กามน
มนท,มนท-,มนท์
หมายถึง[มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย,ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ. (ป., ส.).
มนทกานติ
หมายถึงน. “ผู้มีรัศมีอ่อน” คือ ดวงเดือน. (ส.).
มนทาทร
หมายถึง[-ทอน] ว. ไม่เอาใจใส่, ทอดธุระ. (ส.).
มนเทียรบาล
หมายถึง[มนเทียนบาน] น. การปกครองภายในพระราชฐาน, เรียกข้อบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับพระราชฐาน พระราชวงศ์ และระเบียบการปกครองในราชสำนัก ว่า กฎมนเทียรบาล; ผู้มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการปกครองภายในพระราชฐาน, โบราณใช้ว่า มณเฑียรบาล.
มนุษย์กบ
หมายถึงน. คนที่ฝึกดำนํ้าได้นาน ๆ จนชำนาญโดยอาศัยหน้ากาก รองเท้าคล้ายตีนกบและอุปกรณ์ช่วยการหายใจใต้นํ้า.
มนุษย์มนา
หมายถึง(ปาก) น. ผู้คน เช่น ไม่เห็นมีมนุษย์มนาสักคน, คนทั่ว ๆ ไป เช่น แต่งตัวไม่เป็นมนุษย์มนา. (ส.).
มนุษยโลก
หมายถึง[มะนุดสะยะ-, มะนุดสะ-] น. โลกมนุษย์. (ส.).
มนุษย์อวกาศ
หมายถึงน. คนที่ฝึกจนมีความชำนาญเพื่อเดินทางออกนอกบรรยากาศของโลก.
มนุสาร,มนูสาร,มโนสาร
หมายถึงน. ชื่อคัมภีร์กฎหมายมนูธรรมศาสตร์ฉบับย่อ.
มน-
หมายถึง[มะนะ-] น. ใจ. (ป.).
มน
หมายถึงก. อยู่กับที่ (ใช้แก่ดาวนพเคราะห์ ซึ่งปรากฏแก่ตาเป็น ๓ ทาง คือ เสริด ว่า ไปข้างหน้า, พักร ว่า ถอยหลัง, มน ว่า อยู่กับที่).
หมายถึงว. กลม ๆ, โค้ง ๆ, ไม่เป็นเหลี่ยม, เช่น ทองหลางใบมน ขอบโต๊ะมน ปกเสื้อมน.