ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา รังแต่, มัว,มัว ๆ, ก่นแต่, หัวแง่
มัวแต่
หมายถึงว. อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวแต่พูด มัวแต่คิด, มัว ก็ว่า.
มัว,มัว ๆ
หมายถึงว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว; อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวพูด มัวคิด, มัวแต่ ก็ว่า.
ก่นแต่
หมายถึงก. เฝ้าแต่, มัวแต่, เช่น ก่นแต่จะร้องไห้.
มัวพะวง
หมายถึงว. มัวเป็นห่วงกังวล.
ขุ่น
หมายถึงว. มีลักษณะมัว ไม่ใส ไม่ชัดเจน.
พิรี้พิไร
หมายถึงว. มัวทำโน่นนิดนี่หน่อย, อ้อยอิ่ง, ตะบิดตะบอย, เช่น ทำพิรี้พิไร มัวพิรี้พิไร.
แก้วหิน
หมายถึงน. แร่เขี้ยวหนุมาน สีขาวใสหรือมัว.
จะแจ่ม
หมายถึง(กลอน) ว. แจ่ม, ใส, กระจ่าง, ชัดเจน, ไม่มัว.
มอ
หมายถึงว. สีมัว ๆ อย่างสีดำเจือขาว.
กร่ำกรุ่น
หมายถึง[กฺรํ่ากฺรุ่น] ว. สีมัว ๆ ไม่ชัด เช่น สีกรํ่ากรุ่นเป็นอย่างไรฉันไม่เคย.
ร่ำไร
หมายถึงก. อ้อยอิ่ง เช่น มัวแต่ร่ำไรอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวจะไม่ทันรถไฟ.
ตุ่น,ตุ่น,ตุ่น ๆ
หมายถึงว. สีมัว ๆ อย่างสีเทาหม่น ๆ.