ผลการค้นหา

ระมัดระวัง* *ระมัดระวัง *ระมัดระวัง*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 33 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา สำรวม, ประหยัด, สำรวมอินทรีย์, ระแวดระวัง

ระมัดระวัง

หมายถึงก. ดูแลให้ปลอดภัย, ดูแลอย่างรอบคอบไม่ให้พลั้งพลาด, เช่น ระมัดระวังให้ดีเวลาข้ามถนน ระมัดระวังเรื่องสายไฟฟ้ารั่วให้มาก. ว. ประหยัด, ไม่สุรุ่ยสุร่าย, เช่น ใช้จ่ายอย่างระมัดระวัง.
 พจนานุกรมไทย

สำรวม

หมายถึงก. ระมัดระวัง เช่น สำรวมกิริยามารยาท สำรวมตา สำรวมปาก, เหนี่ยวรั้ง, ครอง, เช่น สำรวมสติ.
 พจนานุกรมไทย

ประหยัด

หมายถึงก. ยับยั้ง, ระมัดระวัง, เช่น ประหยัดปาก ประหยัดคำ; ใช้จ่ายแต่พอควรแก่ฐานะ.
 พจนานุกรมไทย

ไข่ในหิน

หมายถึง(สำ) น. ของที่ต้องระมัดระวังทะนุถนอมอย่างยิ่ง.
 พจนานุกรมไทย

มือห่างตีนห่าง

หมายถึง(สำ) ว. สุรุ่ยสุร่าย; เลินเล่อ, สะเพร่า, ไม่ระมัดระวัง.
 พจนานุกรมไทย

ผลีผลาม

หมายถึง[ผฺลีผฺลาม] ว. รีบร้อนเกินไปโดยไม่ระมัดระวังหรือไม่ถูกกาลเทศะ.
 พจนานุกรมไทย

พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้

หมายถึง(สำ) ก. พูดหรือทำอะไรโดยไม่ระมัดระวังย่อมเกิดความเสียหาย.
 พจนานุกรมไทย

สำรวมอินทรีย์

หมายถึงก. ระมัดระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.
 พจนานุกรมไทย

กระเหม็ดกระแหม่

หมายถึง[-แหฺม่] ก. เขม็ดแขม่, ใช้จ่ายอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่าจะไม่พอใช้.
 พจนานุกรมไทย

เขม็ดแขม่

หมายถึง[ขะเหฺม็ดขะแหฺม่] ก. กระเหม็ดกระแหม่, ใช้จ่ายอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่าจะไม่พอใช้.
 พจนานุกรมไทย

ประมาทเลินเล่อ

หมายถึงก. กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังหรือละเลยในสิ่งที่ควรกระทำ.
 พจนานุกรมไทย

กระผลีกระผลาม

หมายถึง[-ผฺลี-ผฺลาม] ว. รีบร้อนเกินไปโดยไม่ระมัดระวังหรือไม่ถูกกาลเทศะ.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด