ค้นเจอ 13 รายการ

ล้า

หมายถึงว. ช้าไม่ทันคนหรือไม่ทันเหตุการณ์เป็นต้น เช่น วัฒนธรรมล้า สังคมล้า.

ล้า

หมายถึงว. หย่อนแรงหรือกำลัง เช่น เดินขึ้นเขามาก ๆ เข่าล้า ยกของมากจนแขนล้า สมองล้า, ย่อหย่อน เช่น จิตใจล้า.

มล้า

หมายถึง[มะล้า] ว. ล้า.

เมื่อยล้า

หมายถึงก. อาการที่เมื่อยมากทำให้เดินเคลื่อนไหวได้ช้าลง.

เมลื่อยมล้า

หมายถึงว. เมื่อยล้า.

ชระบอบ

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. บอบชํ้า, เมื่อยล้า.

มะม่าว

หมายถึง(กลอน) ก. เมื่อยล้า, อ่อนเพลีย. ว. เผือด, เศร้า.

ตรีสุรผล

หมายถึงน. ยามีผลกล้า ๓ อย่าง คือ สมุลแว้ง เนื้อไม้ เทพทาโร.

เลื่อยล้า

หมายถึงว. เมื่อยล้า, เหนื่อยอ่อน, บอบชํ้า, ในบทกลอนใช้ว่า เมลื่อยมล้า ก็มี.

ล้าเต้

หมายถึงว. ช้าเป็นที่ลำดับสุดท้าย เช่น เขาเข้าเส้นชัยกันหมดแล้ว ยังล้าเต้อยู่.

จิ

หมายถึง(แบบ) ก. จะ เช่น จิปากทั้งลิ้นล้า เพื่อเจ้าเจียรจันทร์. (ทวาทศมาส).

เพลีย

หมายถึงก. อ่อนแรง, ถอยกำลัง, มีอาการเมื่อยล้า เช่น เดินจนเพลีย ทำงานมาก ๆ รู้สึกเพลีย.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ