ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พจี, วจะ, วจา, วดี, วสี, เวจ,เวจ-, รู้อยู่ ๆ, อย่ามาเรา
วจี
หมายถึง[วะ-] น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป.; ส. วจิ, วาจฺ).
พจี
หมายถึง[พะจี] น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป. วจี).
วจีสุจริต
หมายถึง[วะจีสุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชอบทางวาจา มี ๔ อย่าง ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ๑ การไม่พูดคำหยาบ ๑ การไม่พูดส่อเสียด ๑ การไม่พูดเพ้อเจ้อ ๑.
วจีทุจริต
หมายถึง[วะจีทุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชั่วทางวาจา มี ๔ อย่าง ได้แก่ การพูดเท็จ ๑ การพูดคำหยาบ ๑ การพูดส่อเสียด ๑ การพูดเพ้อเจ้อ ๑.
วจีวิภาค
หมายถึงน. ชื่อตำราไวยากรณ์ตอนที่ว่าด้วยคำและหน้าที่ของคำ.
สัมมาวาจา
หมายถึงน. “การเจรจาชอบ” คือ ประพฤติวจีสุจริต. (ป.).
มิจฉาวาจา
หมายถึงน. “การเจรจาถ้อยคำผิด” คือ ประพฤติวจีทุจริต. (ป.).
จุฑาธิปไตย
หมายถึง[-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. พระเจ้าแผ่นดิน เช่น จงมาประสิทธิวจีพระจุฑาธิปไตย. (ปฐมมาลา).
ไตรทวาร
หมายถึง[-ทะวาน] น. ทวารทั้ง ๓ คือ กาย เรียก กายทวาร วาจา เรียก วจีทวาร ใจ เรียก มโนทวาร.
กุศลกรรมบถ
หมายถึง[กุสนละกำมะบด] น. ธรรมหมวดหนึ่ง มี ๑๐ อย่าง คือ กายสุจริต ๓ วจีสุจริต ๔ มโนสุจริต ๓. (ส.).
อกุศลกรรมบถ
หมายถึง[อะกุสนละกำมะบด] น. ทางแห่งความชั่ว, ทางบาป, มี ๑๐ อย่าง คือ กายทุจริต ๓ วจีทุจริต ๔ และมโนทุจริต ๓. (ส. อกุศล + กรฺมนฺ + ปถ; ป. อกุสลกมฺมปถ).
ทุจริต
หมายถึง[ทุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชั่ว, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางกาย เรียกว่า กายทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางวาจา เรียกว่า วจีทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางใจ เรียกว่า มโนทุจริต. ก. โกง เช่น ทุจริตในการสอบ, คดโกง, ฉ้อโกง, เช่น ทุจริตต่อหน้าที่. ว. ไม่ซื่อตรง เช่น คนทุจริต. (ป. ทุจฺจริต).