ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 23 รายการ

วิสย,วิสย-,วิสัย

หมายถึง[วิสะยะ-, วิไส] น. ความสามารถ เช่น อยู่ในวิสัยที่จะเลี้ยงดูบุตรภรรยาได้ เป็นเรื่องเหลือวิสัยที่จะทำได้; ขอบ, เขต, เช่น คามวิสัย โคจรวิสัย อยู่ในทัศนวิสัย. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

พิสัย

หมายถึงน. วิสัย, ลักษณะที่เป็นอยู่, ความสามารถ; ขอบ, เขต, แดน, ตำบล, ถิ่น, แว่นแคว้น, ที่, มณฑล, ประเทศ. (ป. วิสย).
 พจนานุกรมไทย

ผิดวิสัย

หมายถึงว. ผิดลักษณะที่เป็นอยู่ตามปรกติ เช่น ผิดวิสัยของมนุษย์.
 พจนานุกรมไทย

วิสัยทัศน์

หมายถึงน. การมองการณ์ไกล, วิทัศน์. (อ. vision).
 พจนานุกรมไทย

วิษัย

หมายถึงน. วิสัย. (ส.).
 พจนานุกรมไทย

เปรตวิษัย,เปรตวิสัย

หมายถึง[เปฺรดตะ-] น. ภูมิหรือกำเนิดแห่งเปรต, เปตวิสัย ก็ใช้. (ส. ไปตฺรฺย + วิษย; ป. เปตฺติวิสย).
 พจนานุกรมไทย

กฎธรรมดา

หมายถึงน. ข้อกำหนดระเบียบการปฏิบัติเนื่องจากธรรมดาวิสัยของมนุษย์และสังคม.
 พจนานุกรมไทย

ขวางโลก

หมายถึงว. แปลกไปจากคนอื่น, ผิดจากปรกติวิสัย.
 พจนานุกรมไทย

ประสา

หมายถึงน. วิสัยที่เป็นไป เช่น ตามประสาจน ตามประสาเด็ก ตามประสาใจ.
 พจนานุกรมไทย

อวจร

หมายถึง[อะวะจอน] น. แดน, บริเวณ, เขต, วิสัย. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

วิทัศน์

หมายถึงน. การมองการณ์ไกล, วิสัยทัศน์. (อ. vision).
 พจนานุกรมไทย

ประสีประสา

หมายถึงน. วิสัย, เรื่องราว, ความเป็นไป, ความหมาย, (มักใช้ในประโยคปฏิเสธ) เช่น ไม่รู้ประสีประสา.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด