ผลการค้นหา

วิหาร,วิหาร-

หมายถึง[วิหาน, วิหาระ-] น. วัด, ที่อยู่ของพระสงฆ์; ที่ประดิษฐานพระพุทธรูป, คู่กับ โบสถ์; การพักผ่อน เช่น ทิวาวิหาร ว่า การพักผ่อนในเวลากลางวัน. (ป., ส.).

วิหารราย

หมายถึงน. วิหารขนาดใกล้เคียงกับวิหารน้อย ตั้งเรียงรายภายในพุทธาวาสโดยรอบ เช่น วิหารรายวัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา, ศาลารายที่ใช้สำหรับพิธีสวดโอ้เอ้วิหารราย เช่น ศาลารายวัดพระศรีรัตนศาสดาราม กรุงเทพมหานคร.

ไพหาร

หมายถึงน. วิหาร. (ป., ส. วิหาร).

ด้านรี

หมายถึงน. ด้านข้างของเรือนฝากระดานหรือโบสถ์ วิหาร.

วิหารแกลบ

หมายถึง[-แกฺลบ] น. วิหารเล็ก ๆ.

แปหาญ

หมายถึงน. แปที่รับนาคสะดุ้งที่โบสถ์ วิหาร หรือปราสาท.

พิหาร

หมายถึง[พิหาน] น. ที่อยู่ของพระสงฆ์, วัด; วิหาร, ที่ซึ่งประดิษฐานพระพุทธรูป, คู่กับอุโบสถ. (ป. วิหาร).

บัน

หมายถึงน. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน).

ลำยอง

หมายถึงน. ส่วนประกอบช่วงบนของปั้นลมปราสาทหรือวิหาร. ว. สวย, งาม.

หน้าบัน

หมายถึงน. จั่ว (ใช้แก่ปราสาท โบสถ์ วิหาร เป็นต้น).

เสาราย

หมายถึงน. เสาที่ทำตั้งขึ้นเป็นแถวเพื่อรับชายคาอุโบสถ วิหาร ระเบียง เป็นต้น.

ด้านสกัด

หมายถึงน. ด้านหัวหรือด้านท้ายของเรือนฝากระดาน, ถ้าเป็นด้านหัวหรือด้านท้ายของโบสถ์วิหาร เรียกว่า ด้านหุ้มกลอง.