ผลการค้นหา

สำเนียง* *สำเนียง *สำเนียง*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 29 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เนียง, ชะเนียง, พะเนียง, เสบียง, ชำเนียน, ดำเนียน, ตำเนียน, สำเหนียก, ทำเนียบ, ชำเนียร

สำเนียง

หมายถึงน. เสียง, นํ้าเสียง, หางเสียง, วิธีออกเสียง, เช่น สำเนียงส่อภาษา สำเนียงไม่ชัด พูดภาษาไทยแต่สำเนียงเป็นฝรั่ง.
 พจนานุกรมไทย

ศัพท์สำเนียง

หมายถึงน. เสียง เช่น ข้างนอกเสียงเอ็ดอึง อยู่ข้างในฟังไม่ได้ศัพท์สำเนียง.
 พจนานุกรมไทย

เสียงเหน่อ

หมายถึงน. เสียงพูดที่เพี้ยนไปจากสำเนียงมาตรฐาน.
 พจนานุกรมไทย

เหน่อ

หมายถึง[เหฺน่อ] ว. มีเสียงพูดที่เพี้ยนไปจากสำเนียงมาตรฐาน.
 พจนานุกรมไทย

ลิ้นอ่อน

หมายถึงว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ชัดเจน, อาการที่พูดภาษาอื่นได้ง่าย.
 พจนานุกรมไทย

ลิ้นแข็ง

หมายถึงว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ไม่ชัด, อาการที่พูดภาษาอื่นให้ชัดได้ยาก.
 พจนานุกรมไทย

เสียม

หมายถึงน. เมืองไทย, ไทย. (เป็นสำเนียงที่ชาวต่างประเทศเรียกเพี้ยนจากคำ สยาม).
 พจนานุกรมไทย

โกญจนะ

หมายถึง[โกนจะนะ] (กลอน) ย่อมาจาก โกญจนาท เช่น เสียงช้างก้องโกญจนสำเนียง. (สมุทรโฆษ).
 พจนานุกรมไทย

ออกซุ้ม

หมายถึงก. บรรเลงทำนองเพลงสำเนียงลาวต่อท้ายเพลงเดี่ยวลาวแพนโดยเฉพาะ.
 พจนานุกรมไทย

ภาษาถิ่น

หมายถึงน. ภาษาเฉพาะของท้องถิ่นใดท้องถิ่นหนึ่งที่มีรูปลักษณะเฉพาะตัวทั้งถ้อยคำและสำเนียงเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

กังสดาล

หมายถึง[-สะดาน] น. ระฆังวงเดือน เช่น แว่วสำเนียงเสียงระฆังกังสดาล. (อิเหนา).
 พจนานุกรมไทย

คีต-

หมายถึง[คีตะ-] (แบบ) น. เพลงขับ, การขับร้อง, เช่น แลคีตสำเนียงบรรสาน. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด