ผลการค้นหา

หวานเย็น* *หวานเย็น *หวานเย็น*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 290 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา มะซาง, บานเย็น

หวานเย็น

หมายถึงน. ของกินเป็นก้อนสี่เหลี่ยม ทำด้วยน้ำหวานหรือน้ำกะทิเป็นต้น แล้วทำให้แข็งด้วยความเย็น. (ปาก) ว. ที่แล่นไปช้า ๆ อย่างไม่รีบร้อน (มักใช้แก่รถไฟ รถประจำทาง) เช่น รถไฟขบวนหวานเย็น.
 พจนานุกรมไทย

หวาน

หมายถึงว. มีรสอย่างรสนํ้าตาล; เพราะ เช่น หวานหู เสียงหวาน, ชุ่มชื่น, ที่รัก เช่น หวานใจ; น่ารักชวนมอง เช่น หน้าหวาน; อ่อนสดใส ในคำว่า สีหวาน; (ปาก) ที่ทำได้ง่าย, ที่ทำได้สะดวก, เช่น เลขข้อนี้หวานมาก. ก. ชำรุดไม่กินเกลียวกัน ในคำว่า เกลียวหวาน.
 พจนานุกรมไทย

หวาน

หมายถึงน. ผักหวาน.
 พจนานุกรมไทย

เย็น

หมายถึงน. เวลาใกล้คํ่า ประมาณ ๑๖-๑๘ นาฬิกา.
 พจนานุกรมไทย

เย็น

หมายถึงว. มีความรู้สึกตามผิวหนังเหมือนถูกน้ำแข็งเป็นต้น, หนาว, หายร้อน, ตรงข้ามกับ ร้อน; ไม่รู้สึกกระวนกระวาย เช่น เย็นใจ.
 พจนานุกรมไทย

เครื่องหวาน, เครื่องต้นหวาน

หมายถึงของหวาน, อาหารหวาน

เฌอเอม

หมายถึงไม้หวาน
 พจนานุกรมไทย

เสียงหวาน

หมายถึงน. น้ำเสียงไพเราะนุ่มนวลน่าฟัง.
 พจนานุกรมไทย

เครื่องหวาน

หมายถึงของหวาน

บาดคอ

หมายถึงก. รู้สึกคล้ายระคายคอเนื่องจากกินของที่มีรสหวานจัดเย็นจัดเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

หนาว

หมายถึงว. เย็นจัด, อาการที่รู้สึกเย็นจัด.
 พจนานุกรมไทย

ชาเย็น

หมายถึงว. แสดงอาการเฉยเมยไม่สนใจใยดี เช่น เดี๋ยวนี้เขาแสดงอาการชาเย็น, เย็นชา ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด