ผลการค้นหา

เถ้า* *เถ้า *เถ้า*
คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 28 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา เอกโทษ, ภัสมะ, ข่อ, เฒ่า, เท่า, มูลฝอย, กระเง้ากระงอด, กะบอนกะบึง, ค้าว

เถ้า

หมายถึงน. สิ่งที่เป็นผงละเอียดของสิ่งที่เหลือจากไฟเผามอดแล้ว, ขี้เถ้า ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

เถ้า

หมายถึงว. แก่, มีอายุมาก, โดยมากใช้ เฒ่า.
 พจนานุกรมไทย

ขี้เถ้า

หมายถึงน. เถ้า.
 พจนานุกรมไทย

มูลฝอย

หมายถึงน. เศษสิ่งของที่ทิ้งแล้ว, หยากเยื่อ, กุมฝอย หรือ คุมฝอย ก็ว่า; (กฎ) เศษกระดาษ เศษผ้า เศษอาหาร เศษสินค้า ถุงพลาสติก ภาชนะที่ใส่อาหาร เถ้า มูลสัตว์ หรือซากสัตว์ รวมตลอดถึงสิ่งอื่นใดที่เก็บกวาดจากถนน ตลาด ที่เลี้ยงสัตว์ หรือที่อื่น.
 พจนานุกรมไทย

ข่อ

หมายถึงน. เถ้า, เขม่า.
 พจนานุกรมไทย

เฒ่า

หมายถึงว. แก่, มีอายุมาก, เถ้า ก็ใช้.
 พจนานุกรมไทย

เท่า

หมายถึง(โบ) น. เถ้า.
 พจนานุกรมไทย

ภัสมะ

หมายถึง[พัดสะ-] น. เถ้า, ธุลี. ก. ทำให้แหลก. ว. แหลก, ละเอียด. (ป., ส.).
 พจนานุกรมไทย

พระอังคาร

หมายถึงเถ้ากระดูก

พระอังคาร, พระสรีรางคาร

หมายถึงเถ้ากระดูก

กราบ

หมายถึง[กฺราบ] (โบ) ก. นอน เช่น เถ้าก็กราบกรนอึงอยู่นั้น. (ม. คำหลวง กุมาร).
 พจนานุกรมไทย

เถ้ารึง

หมายถึงน. กองเถ้าที่ไม่มีถ่านไฟ แต่ยังมีความร้อนระอุอยู่, เท่ารึง ก็ใช้.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด