ค้นเจอ 153 รายการ

ปลั่ง

หมายถึง[ปฺลั่ง] ว. ผ่องใส, มีนํ้านวล, มักใช้เข้าคู่กับคำ เปล่ง เป็น เปล่งปลั่ง.

เปล่งปลั่ง

หมายถึงว. สดใส, แจ่มใส.

มำเลือง

หมายถึง(กลอน) ว. เมลือง, งาม, รุ่งเรือง, เปล่งปลั่ง, สุกใส.

อ่อง

หมายถึงว. ใช้เข้าคู่กับคำ เอี่ยม เป็น เอี่ยมอ่อง หมายความว่า ใหม่, สดใส, ผุดผ่อง, เปล่งปลั่ง, ไม่หมองมัว.

เมลือง

หมายถึง[มะ-] ว. งาม, รุ่งเรือง, เปล่งปลั่ง, สุกใส, ใช้ว่า มำเลือง ก็มี.

ผ่องแผ้ว

หมายถึงว. เปล่งปลั่ง, บริสุทธิ์, สะอาดหมดจด, เช่น จิตใจผ่องแผ้ว.

อาภัสระ

หมายถึง[-พัดสะระ] น. ชื่อพรหมโลกชั้น ๑ ในรูปพรหม ๑๖ ชั้น, เรียกพรหมซึ่งอยู่ชั้นนี้ว่า อาภัสรพรหม. ว. สว่าง, สุกใส, เปล่งปลั่ง. (ป. อาภสฺสร).

เปล่ง

หมายถึง[เปฺล่ง] ก. ฉายออก, แผ่ออก, เช่น เปล่งรัศมี, ออกเสียง เช่น เปล่งเสียง. ว. แจ่มใส, สุกใส.

สุกปลั่ง

หมายถึงว. สุกใสเป็นมันแวววาว เช่น ทองสุกปลั่ง ขัดถาดทองเหลืองเสียสุกปลั่ง.

โฉมเฉิด

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

โฉมฉาย

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

โฉมฉิน

หมายถึงน. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ