ผลการค้นหา

คำราชาศัพท์ บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 15 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา พรมคดตีนเต่า, กระต่ายจาม, กระสา, นางนวล, โยทะกา, เลอะ, สามชาย, จุฬา, บานเย็น, เลียงฝ้าย, กว่าง, ขี้กาแดง

แฉ

หมายถึงก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่.
 พจนานุกรมไทย

แฉโพย

หมายถึงก. เปิดเผยข้อที่ปิดบังหรือความลับ. (จ.).
 พจนานุกรมไทย

แฉละ

หมายถึง[ฉะแหฺละ] ก. แล่, เถือให้เป็นชิ้นบาง ๆ, เชือด, ชำแหละ ก็ใช้.
 พจนานุกรมไทย

แฉลบ

หมายถึง[ฉะแหฺลบ] ก. อาการของสิ่งแบน ๆ เคลื่อนเฉไปเฉมาไม่ตรงแนวทาง เช่น ว่าวแฉลบ ร่อนกระเบื้องให้แฉลบไปตามผิวน้ำ. ว. อาการที่เคลื่อนเฉไปเฉมาไม่ตรงแนวทาง เช่น นกบินแฉลบ รถวิ่งแฉลบ.
 พจนานุกรมไทย

แฉลบ

หมายถึง[ฉะแหฺลบ] น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Acacia วงศ์ Leguminosae คือ แฉลบขาว (A. harmandiana Gagnep.) และ แฉลบแดง (A. leucophloea Willd.) ดอกกลม ฝักรูปเคียวสีน้ำตาลเข้ม มีเปลือกสีขาว.
 พจนานุกรมไทย

แฉลบ

หมายถึง[ฉะแหฺลบ] น. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ชนิด Placuna sella ในวงศ์ Anomiidae เปลือกค่อนข้างกลม แบน โค้งเล็กน้อยคล้ายอานม้า สีนํ้าตาลเข้ม, อานม้า ก็เรียก.
 พจนานุกรมไทย

แฉว

หมายถึง[ฉะแหฺว] (โบ) ว. ที่รุ้ง, ที่คุ้ง, ที่เวิ้ง.
 พจนานุกรมไทย

แฉ

หมายถึงน. เครื่องตีชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ สำหรับตีขัดจังหวะ เล็กกว่าฉาบ.
 พจนานุกรมไทย

แฉ่

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฝนตกพรำ ๆ เป็นระยะ ๆ หรือเสียงที่เอาโลหะเผาไฟร้อนจุ่มลงในนํ้า.
 พจนานุกรมไทย

แฉก,แฉก ๆ

หมายถึงว. ลักษณะของสิ่งที่เป็นแผ่นและแยกออกเป็นจัก ๆ หรือเป็นทางยาว เช่น พัดแฉก ดาว ๕ แฉก ใบตาลเป็นแฉก ๆ; เรียกพัดยศพระราชาคณะ มียอดแหลมและริมเป็นจัก ๆ ว่า พัดแฉก. น. ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นแฉก ๆ เช่น ใบมะละกอมี ๕ แฉก รูป ๓ แฉก.
 พจนานุกรมไทย

แฉง

หมายถึงน. กระบังศัสตราวุธ เช่น คนถือหอกแฉงปลอกทอง. (สุบิน). (ข.).
 พจนานุกรมไทย

แฉ่ง

หมายถึงว. ใช้ประกอบอาการของยิ้มหรือหน้าที่ร่าเริงเบิกบาน เช่น ยิ้มแฉ่ง หน้าแฉ่ง. น. เครื่องตีประกอบจังหวะทำด้วยโลหะ รูปอย่างม้าล่อ.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด