ค้นเจอ 6 รายการ

แหก

หมายถึงก. แยกออก, ถ่างออก, ทำให้อ้าออก, เช่น แหกขา, ใช้กำลังฟันฝ่าออกไป เช่น แหกคุก กองทหารตีแหกวงล้อมข้าศึกออกไป.

แหกตา

หมายถึงก. ใช้มือถ่างเปลือกตาออก, โดยปริยายหมายความว่า ลืมตา (ใช้ในเชิงประชด) เช่น แหกตาดูเสียบ้างซิ, หลอก เช่น ถูกแม่ค้าแหกตา.

หน้าแหก

หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น.

แหกขี้ตา

หมายถึง(ปาก) ก. รีบร้อน เช่น แหกขี้ตามาแต่เช้า.

ร้องแรก,ร้องแรกแหกกระเชอ

หมายถึงก. ร้องเอ็ดตะโร, ส่งเสียงโวยวายให้ผู้อื่นรู้.

สายกระได

หมายถึงน. เชือกถักที่ผูกเหนือจอมแห ใช้สาวดึงแหกลับ.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ