ค้นเจอ 66 รายการ

โคลง

หมายถึง[โคฺลง] น. คำประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีจำนวนคำในวรรคสัมผัสและบังคับเอกโทตามตำราฉันทลักษณ์.

โคลง

หมายถึง[โคฺลง] ก. เอียงไปเอียงมาหรือทำให้เอียงไปเอียงมา เช่น เรือโคลง ว่าวโคลง โคลงเรือ โคลงหัว.

บท,บท,บท-,บท-

หมายถึง[บด, บดทะ-] น. ข้อความเรื่องหนึ่ง ๆ หรือตอนหนึ่ง ๆ เช่น บทที่ ๑ บทที่ ๒; กำหนดคำประพันธ์ที่ลงความตอนหนึ่ง ๆ เช่น โคลง ๔ สุภาพ ๔ บาท เป็น ๑ บท; คำที่ตัวละครพูด เช่น บอกบท; คำประพันธ์ที่เขียนขึ้นสำหรับเล่นละคร มีทั้งบทร้องและบทเจรจา เช่น บอกบท เขียนบท; คราว, ตอน, ในคำเช่น บทจะทำก็ทำกันใหญ่ บทจะไปก็ไปเฉย ๆ บทจะตายก็ตายง่ายเหลือเกิน. (ป. ปท).

โงง,โงงเงง

หมายถึงก. โคลง, ไหว, ตั้งไม่ตรง, โยกโคลง, ตั้งอยู่ด้วยอาการไม่มั่นคง.

สะเทิน

หมายถึงก. ไหว, โคลง, เช่น ช้างตัวนี้เดินไม่สะเทิน.

กะโลง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.

บาท

หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของบทแห่งคำประพันธ์ เช่น โคลง ๔ สุภาพ บทหนึ่งมี ๔ บาท.

กล้อ

หมายถึง[กฺล้อ] น. เรือโกลน. ว. กลม. ก. ทำให้กลม; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) โคลง เช่น เรือกล้อ ว่า เรือโคลง.

กะเดก

หมายถึงว. โยก, โคลง.

ประพนธ์

หมายถึงน. คำร้อยกรอง เช่น โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน. ก. ประพันธ์, ร้อยกรอง, ผูก, แต่ง, เรียบเรียง; เกี่ยวเนื่อง. (ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).

เดก

หมายถึงว. กระเดก, โยก, โคลง.

โกลง

หมายถึง[โกฺลง] (โบ) ว. โคลง เช่น โกลงกลึงถึงสถาน เปรียบแป้น. (ปฏิสังขรณ์วัดป่าโมก).

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ