ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา โหม,โหม,โหม-, โหม่, โหมด, กระโหม, โหม, โหมกรรม
โหม่
หมายถึง[โหฺม่] (ปาก) ก. โผล่. ว. โด่ เช่น นั่งหัวโหม่.
โหมกูณฑ์
หมายถึงน. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. (ส.).
โหม่ง
หมายถึง[โหฺม่ง] ก. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง เช่น หัวโหม่งพื้นเครื่องบินโหม่งโลก.
โหมหัก
หมายถึงก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, หักโหม ก็ว่า.
โหม
หมายถึง[โหมฺ] ก. ระดม เช่น โหมกำลัง โหมไฟ.
โหมกรรม
หมายถึงน. พิธีเซ่นสรวง. (ส. โหม + กรฺมนฺ).
หมายถึง[โหฺม่ง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ฆ้องคู่. ว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง.
โหม,โหม,โหม-
หมายถึง[โหมะ-] น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ; การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. (ป., ส.).
หมายถึง[โหมฺ] น. ผักโหม. [ดู ขม ๒ (๑)].
โหมด
หมายถึง[โหฺมด] น. เรียกผ้าชนิดหนึ่งซึ่งเดิมทำด้วยกระดาษทองตัดเป็นเส้นเหมือนเส้นทอง แล้วทอกับไหม ต่อมาใช้กระดาษเงินกระดาษทองพันเส้นไหมทอกับไหมสี ว่า ผ้าโหมด.
โหมดเทศ
หมายถึงน. ผ้าโหมดที่ทำมาจากอินเดีย.
โหมโรง
หมายถึงน. การประโคมดนตรีก่อนมหรสพลงโรง; เพลงเริ่มต้นของการบรรเลงหรือการแสดง เพื่อบอกให้ทราบว่าพิธีหรืองานนั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว แบ่งเป็นหลายชนิดตามลักษณะของงาน มหรสพที่แสดง และการบรรเลง เช่น โหมโรงเย็น โหมโรงเช้า โหมโรงเทศน์.