ตัวกรองผลการค้นหา
ไท
หมายถึง(โบ) น. ไทย เช่น ปีโถะหนไทกัดเหมา. (จารึกสยาม).
หมายถึงน. ผู้เป็นใหญ่.
ไทย
หมายถึง[ไท] น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับลาว เขมร มาเลเซีย และพม่า, ชนเชื้อชาติไทยมีหลายสาขาด้วยกัน เช่น ไทยใหญ่ ไทยดำ ไทยขาว; ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็นทาส; คน เช่น ไทยบ้านนอก ว่า คนบ้านนอก ไทยใจแทตย์ ว่า คนใจยักษ์. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
อิสรภาพ
หมายถึงน. ความเป็นใหญ่, ความเป็นไทแก่ตัว; การปกครองตนเอง.
ไผท
หมายถึง[ผะไท] น. แผ่นดิน. (ข. ไผฺท).
สมุทัย
หมายถึง[สะหฺมุไท, สะหฺมุดไท] น. ต้นเหตุ, ที่เกิด, ในคำว่า ทุกขสมุทัย หมายถึง ต้นเหตุหรือที่เกิดแห่งทุกข์. (ป., ส.).
คง
หมายถึงก. ยังมียังเป็นอยู่อย่างเดิม เช่น คงความเป็นไท; เป็นคำบอกลักษณะคาดคะเน เช่น คงจะเป็นเช่นนั้น คงมาแล้ว.
ไทยทาน
หมายถึง[ไทยะ-] น. ของสำหรับทำทาน. (ป. เทยฺยทาน).
ไทยธรรม
หมายถึง[ไทยะทำ] น. ของทำบุญต่าง ๆ, ของถวายพระ. (ป. เทยฺยธมฺม).
อโณทัย
หมายถึง[อะโนไท] น. พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น. (กร่อนมาจาก อรุโณทัย). (ป. อรุโณทย).
ก่อ
หมายถึงว. งอ ในคำว่า งอก่อ หรือ งอก่องอขิง. (ไทลื้อ ก่อ ว่า งอ).
อรทัย
หมายถึง[ออระไท] น. หญิงสาว, สาวรุ่น, สาวงาม.